Tat-min...

Babama kızardım.. 
Kızdığım babam oldum..
2003.. Ağustos.. o kadar kızdım ki.. 
Gittiği için...
Yalnız ve savunmasız bıraktı diye..
Hem de mücadele etmediği için..
Sonra babasının kızı oldum..
Bazı şeylere çözümü
Başka yollarla aradım...
Attım hep içime.. derinlere.. 
Kontrol manyağı insan olarak...
Vurmadım hiç dışa.. 
Çelişmek için aksini yaparak..
Babama kızıp onun yolundan giderek.
Didişerek.. kendimle..
Mücadele etmeyerek..
Yine deniyorum..
Yine yenilerek...
Daha iyi yenilerek..
Samuel Beckett'in dediği gibi...

Berabere bitmesine de razıyım artık hayatın..
Onca yenilgilerden sonra...