Fight Club filmi cekileli tam 11 sene olmus... Dile kolay 1999... Valla soylemesi bile zor :)
Yine seyrettim ve yine ilk kez seyrediyor gibi beynim duvara carpti; hatta sagdan sola ve de solda saga farkli açılarla ve acılarla savruldu. (İngilizce karakter yazınca "acilarla" oldu ; aslinda ben önce açı demek istemiştim ama farkettim ki acı da demek oluyor, bir nevi kelime oyunu yapmisim farkinda olmayarak dedim okuyucuyu yaniltmaya gerek yok, Türkçe karaktere geri döndüm). Halbuki neden İngilizce karakter yazıyormuşum o da ayrı bir konu ya birden onu da farkettim:) Neyse konumuza dönelim...
Farkında olmak...
Düşünüyorum da aslında hiçbirşeyin farkında değiliz...
Farkındaymışız gibi yapıyoruz...
Gündelik koşuşturmalarda -miş gibi yaptığımız o kadar çok şey var ki...
"Öteki"yi anlıyormuşuz gibi yapıyoruz
Başkalarını düşünüyormuşuz gibi...
İşlerin doğrularını biliyormuşuz gibi...
Her konuda fikir sahibiymişiz gibi...
Mutluymuşuz gibi... vesaire vesaire...
Aslında tek düşündüğümüz : "daha az ile daha çok" elde etmek...
Bir nevi iktisattaki Pareto Optimum'unu zorluyoruz insanoğlu olarak :)
Dövüş Klübü yine beni dağıttı özetle, anlayacağınız üzere...
Şu an fikirlerim dövüşüyor aralarında.. Sereserpe... Keşke galibi olsa...
Neden insan elindekilerle mutlu olmaz ve hep daha fazlasını ister?
Cevabını bulan bana da söyler mi?
EcE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder