Yarim İstanbul...

Acıyı da sadece tek içsem ve o 1 kadehte kalsam ya  :))) 

Neyse Paris güncelerimden ufak bir şiir idi paylaşmak istediğim birden kelimeler ağzıma büyük geldi :D
Uzatmayayım..

Paris, 20 Eylül 2003

Gözyaşlarında boğulmuş
bir kadın gibi... 
Yitir(il)mişliğin son deminde...
Aynı gözyaşlarında iki kere yıkanılmayacağını bile bile
yaşadığım devrik aşklarım var
Sen gibi...
İstanbul gibi…

8 sene geçmiş..cümleleştirince beyin duvara çarpma anı şeklinde hissediyor ne kadar çok geçtiğini..
Aslında kelimelerim de ne kadar toymuş.. onu görüyorum şimdi.. 
Umutlarım, hayallerim ve bir sürü şey farklıydı haliyle.. bir kere dekor ve senaryo farklı.. 
Başka bir şehirde, başka insanlarla ve başka bir Ece olarak...

Güzel zamanlar geçirdim.. Zaman Paris'te tüm zorluklara rağmen güzeldi..  
Aslında şimdi de güzel.. Herşeye rağmen umut taşımak güzel.. hayata dair iyi şeyler olacağına dair umut taşımak.. 30 basamağını geçmene rağmen hem de... İnsanoğlu gerçekten de garip.. bazen bir şarkıda dibe düşen ben, garip bir şiirle kendimi güçlü hissedebiliyorum..

Şu an "umut" etme modumdayım.. bırakın kendi halime.. hazır gelmişken :D

Bu arada yazarken "unut" etme diye yazmışım önce, farkedip de düzeltirken yine o tesadüfen yaptığım harf oyunu hoşuma gitti :D

2. kadeh de bitiyor bu arada :)))))
İstanbul'a içelim haydi.. şerefe... 



küçük not : bu sefer resim eklemek istemedi canım bloga...