Ağır gelen zaman(lar)... da... yaşanan(lar)... çeşitlemesi.. içimden geldiği gibi.....

Hayatın ağır geldiği zamanlarda insan sanırsam kendi hayatının içindeki herşeyi sorguluyor... Bu "herşey"e aklınıza gelebileceklerin tümü dahil.. Adı üstünde "herşey"...

Hayatıma ucundan, sağından, solundan, köşesinden girmiş insanlardan tutun da; dostlarımı, aşklarımı, yaşanmışlıkları ve yaşanamamışlıkları(mı), keşkeleri(mi), ailemi ve hatta babamı... Sorguluyor(um)... soruyorum kendi kendime..

Cevabı aslında hep biliyor da insan sor(g)ularının.. ama işte kaçıyor zaman zaman.. belki korkusundan... yüzleşme tedirginliği... o tokadın acısını geciktirme isteğinden...offf işte bir sürü sebepten...

Bu ara hayatımda cevaplarını bildiğim sor(g)ularımdan kaçıyorum... Duymak istemiyorum.. Ama sorguluyorum.. soruyorum.. ucu açık sorular soruyorum.. cevabını bilsem de farklı sesler işitmek istiyorum.. tek bir yargı değil.. nedenleri niçinlerini bilsem de farkli sebepleri olduğuna inanmak istiyorum ve de farklı sonuçlara varmasını... Bu hikaye farklı bitsin istiyorum, sonucu belli olsa da...

Herkesin ayrı bir hikayesi var.. 

Anlatmaya değer.. dinlemeye değer.. ama en nihayetinde herkes kendi yaşadığıını biliyor.. ne kadar anlatsan da boş...  yüreğinde kopanı senden başkası bil(e)miyor...

Hayat parantez içindeki "harf/kelime/cümle"lerde gizli aslında...

Ama insanlar gerçekten de çok garip..

Egolarından sıyrılmış ne kadar az insan var etrafımda diye düşündüm bugün.. Bu insanlara hakettiği değeri vermem lazım.. Haketmeyenlere fazlası ile verdiğim değeri artık alıp, eşit dağıtmalıyım dedim kendi kendime..

Bira köpüğü gibi birden yükselip, kısa bir süre sonra inen arkadaşlıklarım var... "İnanmak" saflığımdan olsa gerek ya da istemek güdüsü ile sahipleniyorum birden hayatıma girenleri...sonra tekmeyi yiyince anlıyorum ama iş işten çoktaaan geçmiş oluyor (fazla "a" harfi ile kelimenin etkisi kesinlikle çok daha büyük olmalı)..

Garip...

İnsanlar.. 

Vapurlar falan...