Yaş 32... aslında 31,5... ama yuvarlayınca 32:)Ve bu yaşta farkettim ki başkalarına şunu yapman gerek bence dediğimiz şeyler aslında kendi yapamadıklarımız, hatta delice isteyip de yapamadıklarımız.. ya cesaret edemediğimizden, ya henüz o kafada olmadığımızdan, ya hala umut ettiğimizden vesaire vesaire....
O kadar çok "şey" geldi ki aklıma bir anda... nerden başlasam nasıl anlatsam bilemedim.. "şey" kelimesi ne güzel bir kaçıştır... özetler ve uzaklaşırsın... sığınırsın bulmak istemediğinde.. hatta bazen bulamadığında... neden bulamamşıssındır hatta o konuya hiiiiiç girmiyorum...
Bu akşam telefonda bir arkadaşımla konuşurken resmen aslında yapmak istediklerimi söylerken buldum kendimi... Geç farkettim.. Doğru olan budur diyemedim zaten.. Benim doğrum bu, ben yapamıyorum sen bari yap demek istedim sonra tekrar arayıp... yapamadım... Ama o bunu duymak istemiyordu zaten!!!! Farkeder mi.. bilemedim... İstediğini verdim.. kapadım telefonu.. sonra döndüm kendime.. hatta bir bira açtım.. beynim çalışsın diye... biraz da uyuşsun diye...
Hayat garip ama yine de güzel...
Bir yudum da onun için alayım...
Şerefe sevgili okur....
EcE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder